Αυτό που απολαμβάνω περισσότερο απ'όλα, τα Σαββατοκύριακα, είναι οι βόλτες με τον γιο μου, τον Νικόλα. Σχεδόν από την ώρα που ξυπνάμε - άντε λίγο αργότερα- έως και το βράδυ, κάνουμε βόλτες. Και βέβαια ακόμα περισσότερο το απολαμβάνει εκείνος φυσικά. Παιδότοποι, φίλοι, βόλτα στη θάλασσα, αν έχει καλό καιρό, παιδικά πάρτυ και βέβαια πολλή χαρά... παιδική χαρά!

Άλλωστε οι περισσότεροι γονείς αυτό κάνουμε... και αν -λέω αν- μας έχει μείνει λίγο κουράγιο και δύναμη μέχρι το βράδυ, πάμε και καμία βόλτα να δουμε και εμείς λίγο τους φίλους μας ή να μείνουμε με τους συντρόφους μας. Γιατί όπως λέει και μια φίλη μου πολύ επιτυχημένα : "Οι γονείς βγαίνουν τα Σάββατα, γατάκια...!", σε αντίθεση με την "προ γονέων" εποχή, που βγαίναμε όποτε θέλαμε και non stop!

Την περασμένη Κυριακή λοιπόν, ξύπνησα με το γνωστό κυριακάτικο hangover και, αφού πήραμε το πρωινό μας και αρκετή ποσότητα καφεϊνης (εγώ τουλάχιστον), αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για να πάμε σε ένα παιδικό πάρτυ. Μόλις ετοιμάστηκα με είδε ο Νικόλας και αφού με επεξεργάστηκε με το βλέμμα του για να δεί τί φοράω,( γιατί μου κάνει ένα σκανάρισμα κάθε φορά), μου έκανε την εξής ερώτηση: "Mαμά, γιατί έβαλες κουδουνάκια?"... Στην αρχή δεν κατάλαβα τί εννοούσε ο μικρός μου και συνεχίζει: "...στα αυτάκια σου, γιατί έβαλες κουδουνάκια?" Μετά από λίγο κατάλαβα ότι όπου "κουδουνάκια" 'έπρεπε να βάλω "σκουλαρίκια".... Και αφού του εξήγησα λοιπόν, ότι αυτά δεν είναι κουδουνάκια, αλλά σκουλαρίκια που βάζουν οι γυναίκες -κυρίως- στα αυτάκια τους για να είναι όμορφες, ήρθε και η ερώτηση-κόλαφος, με ύφος -το λες και λίγο- τρομαγμένο : "Kαι τρύπησες τα αυτιά σου, μαμαααά?"."Γιατί τρύπησες τα αυτιά σου, μαμά?", "Και δεν πονάς, τώρα?"...Αλλεπάλληλα ερωτήματα, που πραγματικά ζητούσαν εξηγήσεις.

Δόθηκαν ωστόσο κάποιες εξηγήσεις, οι οποίες φυσικά και δεν τον κάλυψαν και φύγαμε για το πάρτυ, το οποιο φυσικά δεν ήταν μασκέ, αφού οι Απόκριες πέρασαν. Το τονίζω αυτό γιατί έχω λόγο, όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω. Ο Νικόλας περνούσε υπέροχα στο πάρτυ παρέα με τα υπόλοιπα παιδάκια. Έλα όμως που ανάμεσα στις μαμάδες, ήταν και μια μαμά, η οποία είχε βαμμένα κοκκινα μαλλιά... Και, μαλιστα, πολύ κόκκινα! Μόλις την εντόπισε ο Νικόλας, την πλησίασε και τη ρώτησε γεμάτος χαρά: "Τί έχεις ντυθεί;;;..." "Τίποτα Νικόλα" του απάντησε εκείνη, για να πάρει αμέσως μετά την εξής αποστομωτική και εντελώς ειλικρινή απάντηση: "Αφού δεν υπάρχουν κόκκινα μαλλιά..."

Χα... Δεν είχα αντοχή να αντιδράσω. Τέλος, αυτά είναι τα αγόρια μας, σκέφτηκα. Απλά και ξεκάθαρα στη σκέψη... από 0 έως 100 δυσκολεύονται να κατανοήσουν τη γυναικεία φύση και την ανάγκη μας να αισθανόμαστε και να γινόμαστε όμορφες...

Και θέλω να πιστευω πως όσες μανούλες μεγαλώνετε αγόρια, με καταλαβαίνετε απολύτως, ναι;

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου, 
Μαρία Φραγκάκη 


Aν μοιράζεστε σκέψεις και ιδέες είναι καλύτερα, 
γι' αυτό περιμένω τα μηνύματά σας στο e-mail μου: maria.fragaki@mother.gr 
Twitter: @FragakiMaria

Like(!) τη σελίδα μας στο Facebook: mothergr
Ακολουθήστε μας στο twitter: @mothergr